Życiorys św. Antoniny. Święta Antonina w Martyrologium Romanum była wspominana trzy razy: 1 marca, 4 maja i 12 czerwca i za każdym razem w inny sposób, jakby to były trzy różne osoby. Jednak dziś wiemy, że chodzi o tą samą świętą, której dies natalis (dzień narodzin dla nieba) według Martyrologium Syryjskiego (IV wiek Życiorys świętej Klary Św. Klara, dziewica, założycielka Zakonu Sióstr Klarysek, patronka radia i telewizji Asyż – oto miejsce, do którego od ośmiu wieków przybywają liczni pielgrzymi, aby rozważać boską legendę Klary, legendę, która wywarła ogromny wpływ na życie Kościoła i na historię duchowości chrześcijańskiej. Trzeba koniecznie w naszej epoce powtórzyć odkrycie św. Klary, gdyż ma ono doniosłe znaczenie dla Kościoła; trzeba koniecznie dokonać odkrycia tego charyzmatu, tego powołania. Konieczne jest ponowne odkrycie boskiej legendy Franciszka i Klary” (przemówienie Jana Pawła II w Asyżu, 12 marca 1982 roku). Jest naprawdę trudno rozłączyć te dwa imiona: Franciszka i Klary. Te dwa zjawiska: Franciszka i Klary. Te dwie legendy: Franciszka i Klary… Trudno jest rozdzielić imiona Franciszka i Klary. Znajduje się między nimi coś głębokiego, czego nie można zrozumieć, pomijając kryteria duchowości franciszkańskiej, chrześcijańskiej, ewangelicznej, czego nie można ogarnąć w oparciu o kryteria ludzkie. Dwumian: Franciszek – Klara jest rzeczywistością, którą pojmuje się jedynie poprzez kategorie chrześcijańskie, duchowe, niebieski; jednakże należy on do rzeczywistości tej ziemi, tego miasta, tego Kościoła. Wszystko zaczęło się tu w Asyżu” (tamże). Klara, córka szlachcica Favarone d’Offreduccio i Ortolany, urodziła się w Asyżu w 1193 r. (według innych w 1194). W wieku 18 lat pociągnięta ideałami ubóstwa, pokory oraz umiłowania Ukrzyżowanego Chrystusa, którymi żył i głosił Franciszek Bernardone, w nocy niedzieli Palmowej 1211 r. uciekła z pałacu swoich rodziców i udała się do Porcjunkuli, gdzie czekał na nią Franciszek ze swoimi braćmi. Tu z rąk Biedaczyny otrzymała zgrzebny habit i welon zakonny, ale wcześnie ściął jej piękne i bujne włosy. Przy ołtarzu Matki Bożej Anielskiej poświęciła się Bogu przyrzekając pozostać na zawsze ubogą, posłuszną i dziecinną za przykładem Jezusa Chrystusa. Tej nocy powstał drugi zakon franciszkański znany dziś w świecie pod nazwą: siostry klaryski. Franciszek rzeczywiście odegrał w życiu Klary wspaniałą rolę przez wskazanie drogi do Chrystusa, którego już przedtem wybrała za wzór i cel swoich wszystkich dążeń. Gdy w 1211 r. wyszła ukradkiem z domu i udała się do Franciszka nie spodziewała się, że skutki tego czynu przekroczą granice Asyżu, a później Italii. Wiedziała jedno: do najważniejszego dzieła w historii ludzkości – do zbawienia – kobieta jest tak samo powołana jak i mężczyzna. I w równej z nim mierze odpowiada przed Bogiem i bliźnimi za los i wartość tego dzieła w sobie i w całym świecie. Po krótkim pobycie u ss. Benedyktynek k. Asyżu (Bastia i Subasio) Franciszek przyprowadził ją do klasztoru przy kościele św. Damiana. Od roku 1211 do śmierci w 1253 roku Klara walczyła o zachowanie tożsamości zakonu, do którego przylgnęła nazwa: „Ubogie panie”. Walczyła o pełną treść tego tytułu tłumacząc papieżom Grzegorzowi IX i Innocentemu IV, że w proteście ubóstwem przeciwko szerzącemu się kultowi pieniądza i bogactw kobiety potrafią przynajmniej dorównać mężczyzną. Została zrozumiana przez ówczesny świat niewieści. Do klasztoru przy kościółku św. Damiana zaczęły się zgłaszać postulantki z różnych klas społecznych. Pierwszymi były: jej rodzona siostra Katarzyna, która przybrała imię Agnieszka, późniejsza przełożona klasztoru w Monticelii, a po śmierci została kanonizowana; jej własna matka po owdowieniu, Mortulana z najmłodszą córką Beatrycze. Idea takiego włączania się w życie Kościoła trafiła w Europie na dobry grunt. Takim były Czechy ze św. Agnieszką z Pragi i Polska, gdzie w drugiej połowie XIII wieku widzimy wśród klarysek św. Kingę, bł. Salomeę i bł. Jolantę – wszystkie z książęcego rodu. W postawie Klary nie było ani pogardy, ani naiwnego uwielbienia tego świata, który według niej składał się z jej braci i sióstr w człowieczeństwie. Giotto namalował ją pochyloną nad martwym ciałem św. Franciszka, od którego wiele się nauczyła – przede wszystkim szacunku dla dzieła Bożego, jakim jest cały kosmos i w nim człowiek. Była pojętą uczennicą i doskonałą mistrzynią kobiecości dbałej o swoje prawa; broniącej własnej godności w granicach uznawanych nie kaprysami ludzi, lecz wolą Bożą. Przez całe życie okazywała się mężną niewiastą, małą, wyrozumiałą, delikatną, ale zawsze zdecydowaną. Chętnie nazywała się roślinką św. Franciszka. Gdy Franciszek, obdarzony stygmatami, zapadał na zdrowiu, Klara przyjęła go u św. Damiana i gościła w celi zbudowanej dlań w ogrodzie. Krótko przed śmiercią Biedaczyna przekazał jej, ostatnią swoją wolę, a po jego zgonie bracia przynieśli jego ciało do św. Damiana i Święta po raz ostatni kompletowała jego stygmaty. W klasztorze św. Damiana Klara przeżyła 42 lata, w tym aż 28 w chorobie i cierpieniu. Do samej śmierci pełniła posługę przełożonej. Śmiertelnie chorą odwiedził papież Innocenty IV. 2 dni przed śmiercią Klary tenże papież zatwierdza regułę napisaną przez nią na wzór reguły św. Franciszka, a nie św. Benedykta. Zmarła 11 sierpnia 1253 roku. Kanonizował ją papież Aleksander IV 15 sierpnia 1255 r. w Anagni. W bulli kanonizacyjnej papież nawiązując do śmierci Klary (znaczy jasna, promienna) pisze: „Klara przed swym nawróceniem jasna, w nawróceniu jeszcze jaśniejsza, w życiu zamkniętym przejasna, najjaśniejsza po dokonaniu doczesnego życia! Zajaśniała bowiem w świecie, rozbłysła w zakonie, w domu jaśniała jak promyk, w klasztorze rozbłysła jak światło błyskawicy. Zajaśniała w życiu, promienieje po śmierci, zajaśniała na ziemi, sieje blaski w niebie! W prawdzie światło to pozostawało zamknięte wewnątrz murów klasztornych, ale wysyłało na zewnątrz swe jasne promienie, skupiało się w ciasnym klasztorze, a równocześnie rozsiewało się po szerokim świecie, trzymało się wnętrza a wypływało na zewnątrz. Klara żyła bowiem w ukryciu, ale życie jej stawało się jawne, Klara milczała, ale jej fama była głośna, Klara kryła się w celi, ale znaną była po miastach”. Ciało jej złożono w kościele św. Jerzego, a po wybudowaniu bazyliki ku jej czci umieszczono w niej w 1260 r., gdzie spoczywa po dzień dzisiejszy. Ikonografia najczęściej przedstawia św. Klarę w monstrancją w ręku. Podczas najazdu Saracenów na Asyż (1240 i 1241) Święta spowodowała swym nabożeństwem do Najświętszego Sakramentu odstąpienie ich od obleganego miasta. Klara pozostawiła kilka pism: 1. Reguła, którą zatwierdził 9 sierpnia 1253 r. papież Innocenty IV, 2. Testament i błogosławieństwo, 3. 4 listy do św. Agnieszki z Pragi, Św. Agnieszka (kanonizował ją papież Jan Paweł II dnia 12 listopada 1989 r.) była córką Ottona I, króla Czech, i Konstancji Węgierskiej, krewnej św. Elżbiety. Wychowywała się klasztorze cystersek w Trzebnicy, a potem w klasztorze w Doxan (Czech). Ufundowała szpital dla ubogich oraz dwa klasztory: franciszkanów i klarysek w Pradze. Welon klaryski przyjęła w 1234 r. a nieco później została ksienią swojego klasztoru, 4. List do s. Ermenetrudy z Bruges. Życiorys, czyli „Legenda o św. Klarze” napisał br. Tomasz z Celano. W 1953 r. papież Pius XII ustanowił św. Klarę patronką radia i telewizji. Bowiem nie mogąc z powodu choroby uczestniczyć w noc Bożego Narodzenia 1252 r. w bazylice św. Franciszka na nabożeństwie, z Bożej łaski na odległość doskonale widziała jakby na ekranie i słyszała wszystko jakby była obecna na uroczystości w dolnej bazylice grobu Biedaczyny. 27 października 1986 r. Jan Paweł II podczas niezapomnianego spotkania modlitewnego przedstawicieli wielkich religii świata powiedział: „To jest trwała lekcja Asyżu: to jest lekcja św. Franciszka, który w cielił w życie ujmujący nas ideał; to jest lekcja św. Klary, która byłą jego pierwszą naśladowczynią. Jest to ideał złożony z łagodności, pokory, głębokiego poczucia Boga oraz oddania się na służbę wszystkim. Św. Franciszek był człowiekiem pokoju, św. Klara była w najwyższym stopniu kobietą modlitwy. Jej więź w modlitwie podtrzymywała Franciszka i jego towarzyszy, podobnie jak podtrzymuje nas dziś. Franciszek i Klara dają przykład życia w pokoju z Bogiem, z samym sobą, ze wszystkimi mężczyznami i kobietami na tym świecie. Niech ten święty mąż i ta święta kobieta będą natchnieniem dla wszystkich ludzi dzisiaj, by mieli tę samą siłę charakteru i miłości Boga i bliźniego, by kroczyć nadal drogą, którą musimy iść razem. Poruszeni przykładem św. Franciszka i św. Klary – prawdziwych uczniów Chrystusa i przekonani przykładem tego dnia, który przeżyliśmy razem, zobowiązujemy się do dokonania rachunku sumienia, do wierniejszego słuchania ich głosu, do czyszczenia naszego ducha z uprzedzeń, gniewu, wrogości, zazdrości i zawiści. Będziemy się starali czynić pokój w myśli i w działaniu, mając umysł i serce zwrócone ku jedności ludzkiej rodziny”. Opracował O. Tadeusz Słotwiński ofmAsyż – oto miejsce, do którego od ośmiu wieków przybywają liczni pielgrzymi, aby rozważać boską legendę Klary, legendę, która wywarła ogromny wpływ na życie Kościoła i na historię duchowości chrześcijańskiej. Trzeba koniecznie w naszej epoce powtórzyć odkrycie św. Klary, gdyż ma ono doniosłe znaczenie dla Kościoła; trzeba koniecznie dokonać odkrycia tego charyzmatu, tego powołania. Konieczne jest ponowne odkrycie boskiej legendy Franciszka i Klary” (przemówienie Jana Pawła II w Asyżu, 12 marca 1982 roku). Jest naprawdę trudno rozłączyć te dwa imiona: Franciszka i Klary. Te dwa zjawiska: Franciszka i Klary. Te dwie legendy: Franciszka i Klary… Trudno jest rozdzielić imiona Franciszka i Klary. Znajduje się między nimi coś głębokiego, czego nie można zrozumieć, pomijając kryteria duchowości franciszkańskiej, chrześcijańskiej, ewangelicznej, czego nie można ogarnąć w oparciu o kryteria ludzkie. Dwumian: Franciszek – Klara jest rzeczywistością, którą pojmuje się jedynie poprzez kategorie chrześcijańskie, duchowe, niebieski; jednakże należy on do rzeczywistości tej ziemi, tego miasta, tego Kościoła. Wszystko zaczęło się tu w Asyżu” (tamże). Klara, córka szlachcica Favarone d’Offreduccio i Ortolany, urodziła się w Asyżu w 1193 r. (według innych w 1194). W wieku 18 lat pociągnięta ideałami ubóstwa, pokory oraz umiłowania Ukrzyżowanego Chrystusa, którymi żył i głosił Franciszek Bernardone, w nocy niedzieli Palmowej 1211 r. uciekła z pałacu swoich rodziców i udała się do Porcjunkuli, gdzie czekał na nią Franciszek ze swoimi braćmi. Tu z rąk Biedaczyny otrzymała zgrzebny habit i welon zakonny, ale wcześnie ściął jej piękne i bujne włosy. Przy ołtarzu Matki Bożej Anielskiej poświęciła się Bogu przyrzekając pozostać na zawsze ubogą, posłuszną i dziecinną za przykładem Jezusa Chrystusa. Tej nocy powstał drugi zakon franciszkański znany dziś w świecie pod nazwą: siostry klaryski. Franciszek rzeczywiście odegrał w życiu Klary wspaniałą rolę przez wskazanie drogi do Chrystusa, którego już przedtem wybrała za wzór i cel swoich wszystkich dążeń. Gdy w 1211 r. wyszła ukradkiem z domu i udała się do Franciszka nie spodziewała się, że skutki tego czynu przekroczą granice Asyżu, a później Italii. Wiedziała jedno: do najważniejszego dzieła w historii ludzkości – do zbawienia – kobieta jest tak samo powołana jak i mężczyzna. I w równej z nim mierze odpowiada przed Bogiem i bliźnimi za los i wartość tego dzieła w sobie i w całym świecie. Po krótkim pobycie u ss. Benedyktynek k. Asyżu (Bastia i Subasio) Franciszek przyprowadził ją do klasztoru przy kościele św. Damiana. Od roku 1211 do śmierci w 1253 roku Klara walczyła o zachowanie tożsamości zakonu, do którego przylgnęła nazwa: „Ubogie panie”. Walczyła o pełną treść tego tytułu tłumacząc papieżom Grzegorzowi IX i Innocentemu IV, że w proteście ubóstwem przeciwko szerzącemu się kultowi pieniądza i bogactw kobiety potrafią przynajmniej dorównać mężczyzną. Została zrozumiana przez ówczesny świat niewieści. Do klasztoru przy kościółku św. Damiana zaczęły się zgłaszać postulantki z różnych klas społecznych. Pierwszymi były: jej rodzona siostra Katarzyna, która przybrała imię Agnieszka, późniejsza przełożona klasztoru w Monticelii, a po śmierci została kanonizowana; jej własna matka po owdowieniu, Mortulana z najmłodszą córką Beatrycze. Idea takiego włączania się w życie Kościoła trafiła w Europie na dobry grunt. Takim były Czechy ze św. Agnieszką z Pragi i Polska, gdzie w drugiej połowie XIII wieku widzimy wśród klarysek św. Kingę, bł. Salomeę i bł. Jolantę – wszystkie z książęcego rodu. W postawie Klary nie było ani pogardy, ani naiwnego uwielbienia tego świata, który według niej składał się z jej braci i sióstr w człowieczeństwie. Giotto namalował ją pochyloną nad martwym ciałem św. Franciszka, od którego wiele się nauczyła – przede wszystkim szacunku dla dzieła Bożego, jakim jest cały kosmos i w nim człowiek. Była pojętą uczennicą i doskonałą mistrzynią kobiecości dbałej o swoje prawa; broniącej własnej godności w granicach uznawanych nie kaprysami ludzi, lecz wolą Bożą. Przez całe życie okazywała się mężną niewiastą, małą, wyrozumiałą, delikatną, ale zawsze zdecydowaną. Chętnie nazywała się roślinką św. Franciszka. Gdy Franciszek, obdarzony stygmatami, zapadał na zdrowiu, Klara przyjęła go u św. Damiana i gościła w celi zbudowanej dlań w ogrodzie. Krótko przed śmiercią Biedaczyna przekazał jej, ostatnią swoją wolę, a po jego zgonie bracia przynieśli jego ciało do św. Damiana i Święta po raz ostatni kompletowała jego stygmaty. W klasztorze św. Damiana Klara przeżyła 42 lata, w tym aż 28 w chorobie i cierpieniu. Do samej śmierci pełniła posługę przełożonej. Śmiertelnie chorą odwiedził papież Innocenty IV. 2 dni przed śmiercią Klary tenże papież zatwierdza regułę napisaną przez nią na wzór reguły św. Franciszka, a nie św. Benedykta. Zmarła 11 sierpnia 1253 roku. Kanonizował ją papież Aleksander IV 15 sierpnia 1255 r. w Anagni. W bulli kanonizacyjnej papież nawiązując do śmierci Klary (znaczy jasna, promienna) pisze: „Klara przed swym nawróceniem jasna, w nawróceniu jeszcze jaśniejsza, w życiu zamkniętym przejasna, najjaśniejsza po dokonaniu doczesnego życia! Zajaśniała bowiem w świecie, rozbłysła w zakonie, w domu jaśniała jak promyk, w klasztorze rozbłysła jak światło błyskawicy. Zajaśniała w życiu, promienieje po śmierci, zajaśniała na ziemi, sieje blaski w niebie! W prawdzie światło to pozostawało zamknięte wewnątrz murów klasztornych, ale wysyłało na zewnątrz swe jasne promienie, skupiało się w ciasnym klasztorze, a równocześnie rozsiewało się po szerokim świecie, trzymało się wnętrza a wypływało na zewnątrz. Klara żyła bowiem w ukryciu, ale życie jej stawało się jawne, Klara milczała, ale jej fama była głośna, Klara kryła się w celi, ale znaną była po miastach”. Ciało jej złożono w kościele św. Jerzego, a po wybudowaniu bazyliki ku jej czci umieszczono w niej w 1260 r., gdzie spoczywa po dzień dzisiejszy. Ikonografia najczęściej przedstawia św. Klarę w monstrancją w ręku. Podczas najazdu Saracenów na Asyż (1240 i 1241) Święta spowodowała swym nabożeństwem do Najświętszego Sakramentu odstąpienie ich od obleganego miasta. Klara pozostawiła kilka pism: 1. Reguła, którą zatwierdził 9 sierpnia 1253 r. papież Innocenty IV, 2. Testament i błogosławieństwo, 3. 4 listy do św. Agnieszki z Pragi, Św. Agnieszka (kanonizował ją papież Jan Paweł II dnia 12 listopada 1989 r.) była córką Ottona I, króla Czech, i Konstancji Węgierskiej, krewnej św. Elżbiety. Wychowywała się klasztorze cystersek w Trzebnicy, a potem w klasztorze w Doxan (Czech). Ufundowała szpital dla ubogich oraz dwa klasztory: franciszkanów i klarysek w Pradze. Welon klaryski przyjęła w 1234 r. a nieco później została ksienią swojego klasztoru, 4. List do s. Ermenetrudy z Bruges. Życiorys, czyli „Legenda o św. Klarze” napisał br. Tomasz z Celano. W 1953 r. papież Pius XII ustanowił św. Klarę patronką radia i telewizji. Bowiem nie mogąc z powodu choroby uczestniczyć w noc Bożego Narodzenia 1252 r. w bazylice św. Franciszka na nabożeństwie, z Bożej łaski na odległość doskonale widziała jakby na ekranie i słyszała wszystko jakby była obecna na uroczystości w dolnej bazylice grobu Biedaczyny. 27 października 1986 r. Jan Paweł II podczas niezapomnianego spotkania modlitewnego przedstawicieli wielkich religii świata powiedział: „To jest trwała lekcja Asyżu: to jest lekcja św. Franciszka, który w cielił w życie ujmujący nas ideał; to jest lekcja św. Klary, która byłą jego pierwszą naśladowczynią. Jest to ideał złożony z łagodności, pokory, głębokiego poczucia Boga oraz oddania się na służbę wszystkim. Św. Franciszek był człowiekiem pokoju, św. Klara była w najwyższym stopniu kobietą modlitwy. Jej więź w modlitwie podtrzymywała Franciszka i jego towarzyszy, podobnie jak podtrzymuje nas dziś. Franciszek i Klara dają przykład życia w pokoju z Bogiem, z samym sobą, ze wszystkimi mężczyznami i kobietami na tym świecie. Niech ten święty mąż i ta święta kobieta będą natchnieniem dla wszystkich ludzi dzisiaj, by mieli tę samą siłę charakteru i miłości Boga i bliźniego, by kroczyć nadal drogą, którą musimy iść razem. Poruszeni przykładem św. Franciszka i św. Klary – prawdziwych uczniów Chrystusa i przekonani przykładem tego dnia, który przeżyliśmy razem, zobowiązujemy się do dokonania rachunku sumienia, do wierniejszego słuchania ich głosu, do czyszczenia naszego ducha z uprzedzeń, gniewu, wrogości, zazdrości i zawiści. Będziemy się starali czynić pokój w myśli i w działaniu, mając umysł i serce zwrócone ku jedności ludzkiej rodziny”. Opracował O. Tadeusz Słotwiński ofm Święta Zuzanna. Święta Zuzanna żyła w III wieku n.e. Jej rodzina pochodziła z Dalmacji i była powiązana z cesarzem Dioklecjanem. Zuzanna już w młodości postanowiła poświęcić całe swoje życie Bogu. Jednak cesarz miał względem niej inne plany - ogłosił zaręczyny Zuzanny z młodym generałem Maksentiusem Galeriusem. Ta Muzykujący o wstawiennictwo powinni prosić nie tylko św. Cecylię, ale i św. Germana z Paryża, św. Leona Wielkiego Papieża, św. Odona z Cluny czy św. Piusa X Papieża. Gdy śpiew przeciąży struny głosowe warto zwrócić się o pomoc do św. Błażeja, św. Otylii czy św. Bernarda ze Agnieszka Rzymska, Antoni z Padwy, św. Dorota, św. Filmoena, św. Jadwiga Śląska i św. Wunibald wspomogą narzeczonych, a młode małżeństwa mogą zwracać się do św. Zdzisławy. Są też patroni małżonków ze stażem – św. Joachim czy św. Józef. Zakochanym zaś polecamy św. Andrzeja Apostoła, pomocnika w sprawach matrymonialnychSTACJA7 POLECAWśród świętych znajdziecie również orędowników od ciężkiej pracy – św. Cyriak – czy od kłótni i sporów – św. Barnaba Apostoł. O opiekę mogą nie martwić się również producenci świec woskowych (św. Genowefa), urzędnicy podatkowi (św. Gwidon), filozofowie (św. Justyn) oraz introligatorzy (św. Bartłomiej).Znajdź swojego patrona!Adrian – patron strażników więziennychPrzeczytaj równieżAfra – patronka dusz zaniedbanych, kobiet pokutującychAgapit – patron ciężarnych kobietAgata Sycylijka – patronka Sycylii, Katanii, sztuki, artystów, kominiarzy, nianiek, ludwisarzy, karmiących matek, w chorobach piersi, pielęgniarekAgnieszka Rzymianka – patronka młodych dziewic, czystości, narzeczonych, dzieci, panien, ogrodnikówAkwilin – patron tragarzyAlbert Wielki Biskup – patron zakonów Albertynek i Albertynów, górników, studiujących nauki przyrodnicze, uczonych, plastyków, teologówAleksy Rzymianin – patron licznych zakonów, ubogich, żebraków, włóczęgów, pielgrzymów, wędrowców, orędownik podczas trzęsienia ziemi, suszy, złej pogody, w czasie epidemii i plagAlfons – patron zakonu Redemptorystów, adwokatów, osób świeckich, spowiedników, teologówAlojzy Gonzaga – patron Mantui, młodzieży studiującejAmbroży – patron Bolonii, Mediolanu, pszczelarzy, woskarzyAnastazja -patronka tkaczy, cenzorówAnastazy Perski – patron złotnikówAnatol z Laodycei – patron matematykówAndrzej Apostoł – patron prawosławia, Słowian (szczególnie obrządków wschodnich), archidiecezji warmińskiej, Austrii, Bułgarii, Burgundii, Grecji, Hiszpanii, Holandii, Niemiec, Rosji, Sycylii, Szkocji, Bordeaux, Brescii, Brugii, Hanoweru, Neapolu, Rawenny, małżeństw podróżujących, podróżnych, żeglarzy, rybaków, rzeźników, sprzedawców ryb, orędownik zakochanych, wspomaga w sprawach matrymonialnych i wypraszaniu potomstwaAndrzej Bobola – patron diecezji pińskiej, wileńskiej, łomżyńskiej, płockiej i warmińskiej, białostockiej, drohiczyńskiej, łomżyńskiej, kolejarzy, patron PolskiAnna – patronka diecezji opolskiej, miast, Hanoveru, kobiet rodzących, matek, gospodyń domowych, piekarzy, wdów, położnic, ubogich robotnic, stolarzy, górników kopalni złota, młynarzy, powroźników, żeglarzyAntoni Padewski – patron Włoch, Padwy, Lizbony, Padeborn, Splitu, zakonów: Franciszkanów, Antoninek oraz wielu bractw, dzieci, górników, małżeństw, narzeczonych, położnic, piekarzy, ubogich, podróżnych, ludzi i rzeczy zaginionychAntoni Wielki – patron wikliniarzy, świniopasów, osób z chorobami skórnymi, zakonu Antoninów, dzwonników, chorych, rzeźników, wędliniarzy, szczotkarzy, ubogich. Orędownik w czasie pożarów. W ciągu wieków wzywano go podczas epidemii oraz chorób skórnychApolonia – patronka dentystów, stomatologówArnold z Arnoldsweicler – patron śpiewakówArnulf – patron młynarzy, piwowarówAugustyn – patron zakonu Augustianów, kanoników regularnych, Magdalenek, Kartaginy, drukarzy, wydawców, teologówAutbert – patron piekarzyBaldomer – patron ślusarzyBarbara z Nikomedii – patronka archidiecezji katowickiej, Edessy, Kairu, architektów, cieśli, dzwonników, flisaków, górników, hutników, kamieniarzy, kowali, ludwisarzy, marynarzy, murarzy, saperów, strażników, szczotkarzy, tkaczy, więźniów, wytwórców sztucznych ogni, żołnierzy (szczególnie artylerzystów i załóg twierdz), dobrej śmierciBarnaba Apostoł – patron Florencji, Mediolanu, orędownik podczas kłótni, sporów, smutku oraz burz gradowychBartłomiej Apostoł – patronem Armenii, Fermo, Frankfurtu nad Menem, Maastricht, introligatorów, tynkarzy, garbarzy, rybaków, rzeźników, zegarmistrzówBazyli – patron zakonu Bazylianów i sióstr św. KrzyżaBenedykt z Nursji – patron wielu zakonów, diecezji tarnowskiej, Francji, architektów, górników, inżynierów, nauczycieli, speleologów, uczniów, wydawców, kotlarzy, orędownik w chorobach róży oraz konającychBenild – patron nauczycieliBenon z Miśni – patron rybaków, sukiennikówBernard z Aosty – patron alpinistów, narciarzy, broni pól przed burząBernard z Badenii – patron mężczyznBernard z Clairvaux – patron zakonu Cystersów, Burgundii, Ligurii, Genui, Gibraltaru, Pelplina, pszczelarzy, opiekun podczas klęsk żywiołowych, sztormów oraz w godzinie śmierciBernard (Bernardyn) ze Sieny – patron zakonu Bernardynów, Sieny, tkaczy, reklamy, orędownik chorych na gardło i krwawiącychBlandyna – patronka pomocy domowych, dziewicBłażej – patron przemysłu wełniarskiego, handlarzy wełną, kapeluszników, lekarzy, gręplarzy, choróbgardła, opiekun zwierząt, szewców, sztukatorówBonawentura – patron zakonu Franciszkanów, matek oczekujących potomstwa, dzieci, robotników, teologów, tragarzy, wytwórców jedwabiuBonifacy – patron Niemiec, diecezji w Fuldzie, Erfurcie, Moguncji, łomżyńskiej, archidiecezji warmińskiej,kasjerów, krawców, księgarzy, piwowarówBrendan – patron żeglarzy i podróżnikówBrunon Kartuz – patron Kartuzów, obłąkanychBrycjusz – patron sędziówBrygida Królowa – patronka Szwecji, pielgrzymów, dobrej śmierciBrygida z Kildar – patronka Irlandii, opiekunka pracujących na roliCecylia – patronka chórzystów, lutników, muzyków, organistów, zespołów wokalno-muzycznych, śpiewaków, niewidomychCelestyn – patron introligatorówCezary z Nazjanzu – patron lekarzyChlodwald – patron wytwórców gwoździChryzant – patron sędziówCyriak – patron ciężkiej pracyCyryl – patron EuropyDamazy I Papież – patron archiwariuszy kościelnychDamian – patron aptekarzy, chirurgów i mędrców, stomatologówDaria – patron sędziówDawid – patron Walii i BathDemetriusz z Salonik – patron żołnierzyDionizy – patron strzelców, przywoływany w różnych okolicznościach, przy bólu głowy, opętaniu i kłótniachDominik kapłan – patron zakonu Dominikanów – gałęzi żeńskiej i męskiej, Bolonii, Kordoby, Madrytu, PalermoDominik Savio – patron dzieci, ministrantów, chórów dziecięcych, młodzieżyDorota – patronka piwowarów, górników, panien młodych, młodych małżeństw, narzeczonych, kwiaciarzy, ogrodników, botaników, położnych i par młodych, sprzedawców kwiatówDunstan – patron ślusarzy, złotnikówDyzma – patron złodzieiEberhard – patron pasterzyEdward Wyznawca – patron królów angielskichEfrem – patron AsturiiEliasz Prorok – patron dorożkarzyEligiusz – patron jubilerów, kowali, metalowców, ślusarzy, weterynarzy, zegarmistrzów, złotników, grawerów, wytwórców lamp, dzierżawców, fabrykantów powozów, wikliniarzy, handlarzy koni, rolnikówElżbieta – patronka matek, żon, położnychElżbieta Portugalska – patronka Portugalii, Saragossy, III zakonu Franciszkańskiego, orędowniczka podczas udręk wojnyElżbieta z Turyngii – patronka ubogich, Węgier, Niemiec, III zakonu Franciszkańskiego, ElżbietanekErazm – patron tokarzy, marynarzy, żeglarzy, tkaczyEryk – patron SzwecjiEtelburga – patronka kobiet oczekujących potomstwaEulalia z Barcelony – patronka Katalonii, Barcelony i żeglarzy, ochrona przed – patron myśliwych i leśników, kramarzy, kupców, żołnierzyEuzebiusz – patron diecezji przedalpejskichFabian – patron garncarzy, cynownikówFelicyta – patronka kobiet, matekFeliks z Cantalicio – patron dzieciFiakriusz – patron dorożkarzy, kwiaciarek, miedziorytników, wytwórców cegiełFidelis – patron prawnikówFilip Apostoł – patron Antwerpii, pilśniarzy, czapników, kapeluszników, garbarzy, kramarzy, cukierników, sklepikarzyFilip Neri – patron humorystówFilomena – patronka Żywego Różańca, szczęśliwych narodzin dzieci, matek i dzieci, ludzi interesu i w potrzebach finansowych, zdających egzaminy, szkół i konwentów, zakonników, misji i nawróceń, spokojnej i szczęśliwej śmierci, powracających do Sakramentów Świętych, narzeczonych, katakumbFirmin Starszy – patron bednarzyFlorian – patron Krakowa, Bolonii, Austrii, strażaków, hutników, garncarzy, wytwórców mydła, kupców bławatnych, piwowarów, kominiarzy, chroni od klęsk: ognia, wojny, powodzi, nieurodzaju i burzy klęsk pożaru, powodzi i sztormówFranciszek Ksawery – patron zakonu misjonarzy, misji katolickich, rozkrzewiania wiary, Indii, Japonii. marynarzy, orędownik w czasie zarazy i burzFranciszek Salezy – patron Genewy, pisarzy, literatów, dziennikarzy i prasy katolickiejFranciszek z Asyżu – patron zakonów Albertynów, Franciszkanów, Kapucynów, Franciszkanów Konwentualnych, Bernardynek, Kapucynek, Klarysek, Koletanek, tercjarzy, Włoch, Asyżu, Bazylei, aktorów, ekologów, pracowników ochrony środowiska, niewidomych, pokoju, robotników, tapicerów, ubogich, więźniów, Akcji KatolickiejFranciszka Cabrini – patronka emigrantówFrydolin – patron optykówGabriel Archanioł – patron dyplomatów, filatelistów, posłańców, korespondentów prasowych, pocztowców, radia i telewizji, telekomunikacjiGabriel Perdolente – patron młodzieży włoskiej, kleryków, młodych zakonnikówGenezjusz – patron aktorówGenowefa – patronka Francji i Paryża, chroni przed klęskami, ulewą i suszą, gorączką, kobiet, dziewic, pasterzy, producentów świec woskowych, rybaków, kapeluszników, rzemieślników, właścicieli składu win, żołnierzyGerard patron diecezji Csanad, dzieciGerman z Paryża – patron muzykówGermana – patronka pasterekGertruda z Nivelles – patronka podróżników i ogrodników oraz przeciw myszom i szczurom, pielgrzymówGerwazy – patron chałupników, dzieciGezelin – patron szczęśliwego dzieciństwaGoar – patron garncarzy, gościnności, właścicieli winnic, wytwórców cegiełGudula – patronka BrukseliGumar – patron mężczyzn mających złośliwe żonyGutman – patron kowali, krawców, kupców, mieszczan, szewcówGrzegorz z Nazjanzu – patron Bazylianów i poetówGrzegorz I Wielki Papież – patron uczniów, studentów, nauczycieli, chórów szkolnych, piosenkarzy, muzyków, kopalni, chórzystówGwidon – patron celników, urzędników podatkowych, chorych, kościelnych, dzwonników, pielgrzymów, rolnikówHadrian – patron kowaliHelena – patronka diecezji w Trewirze, Ascoli, Bambergu, Pesaro, Frankfurcie, Bazylei, farbiarzy, wytwórców igieł, wytwórców gwoździ, kopalniHenryk z Bolzano – patron drwaliHerman z Kolonii – patron zegarmistrzówHilary z Poitiers – patron Poitiers, dzieci opóźnionych w rozwoju, chroni przed ukąszeniami wężówHieronim – patron ascetów, sierot, opuszczonej młodzieży, biblistów, egzegetów, księgarzy, teologówHildegarda – patronka esperantystów, językoznawcówHipolit – patron personelu więziennegoHomobonus – patron kupcówHonorat – patron handlarzy, kupcówHubert – patron myśliwych, tokarzy, leśników i sportowców, matematyków i metalowców, strzelców, kuśnierzy, optyków, rzeźnikówIdzi – patron matek karmiących, pasterzy, macierzyństwa, osób kulawych, rybaków, sprzedawców koniIgnacy Loyola – patron domów rekolekcyjnych, zakonu Jezuitów, dzieci, matek oczekujących dziecka, kuszonych,skrupulantów, żołnierzy, rekolekcji, dzieci, ćwiczeń duchownych, teologówIngenuin – patron kopalniIrena z Tesaloniki – patronka dziewczątIreneusz – patron diecezji w LyonieIwo – Helory – patron adwokatów, notariuszy, sędziówIzydor – patron Hiszpanii, Sewilli, informatyków, rolników, farmerów, dobrych żniwJacek Odrowąż – patron archidiecezji katowickiej i diecezji opolskiejJadwiga Śląska – patronka Polski, Śląska, archidiecezji wrocławskiej i diecezji w Görlitz, Andechs, Berlina, Krakowa, Trzebnicy, Wrocławia, Europy, narzeczonych, uchodźców, pojednania i pokojuJakub Apostoł – patron Hiszpanii, Portugalii, zakonów rycerskich, czapników, hospicjów, szpitali, kapeluszników, wikliniarzy, pielgrzymów, sierot, dekarzyJan Apostoł – patron Albanii, Azji Mniejszej, aptekarzy, urzędników, bednarzy, dziewic, zawodów związanych z pisaniem i przepisywaniem: introligatorów, kopistów, kreślarzy, lieratów, biografów, papierników,pisarzy, litografów, owczarzy, płatnerzy, skrybów, ślusarzy, wikliniarzy, teologów, uprawiających winorośl, wdówJan Berhmans – patron ministrantówJan Bosco – patron młodzieży, duszpasterzy młodzieżowych, młodych robotników, rzemieślnikówJan Boży – patron Granady, księgarzy, chorych, drukarzy, pielęgniarzy, szpitali, opiekun służby zdrowiaJan Chrzciciel – patron Austrii, Francji, Holandii, Malty, Niemiec, Prowansji, Węgier, Akwitanii, Aragonii, archidiecezji warszawskiej i wrocławskiej, Amiens, Awinionu, Bonn, Florencji, Frankfurtu nad Menem, Kolonii, Lipska, Lyonu, Neapolu, Norymbergi, Nysy, Wiednia, Wrocławia, zakonu joannitów (Kawalerów Maltańskich), mnichów, dziewic, pasterzy i stad, kowali, krawców, kominiarzy, kuśnierzy, rymarzy, architektów, abstynentów, właścicieli kin, wychowawców, niezamężnych matek, tkaczy, garbarzy, skazanych na śmierć, orędownik podczas gradobicia, w chorobach epilepsji, tancerzyJan Chryzostom – patron kaznodziejówJan Damasceński – patron farmaceutów, malarzy ikon, obrazów świętychJan de la Salle – patron nauczycieliJan Gwalbert – patron leśnikówJan Kanty – patron Polski, archidiecezji krakowskiej, Krakowa, profesorów, nauczycieli i studentów, szkół katolickich, CaritasuJan Kapistran – patron prawnikówJan Kuncewicz – patron diecezji siedleckiej, drohiczyńskiej, zakonu Bazylianów, Rusi, Litwy, WilnaJan Leonardi – patron kucharzyJan Maria Vianney – patron proboszczówJan Marinoni – patron bankowcówJan Nepomucen – patron Czech, dobrej spowiedzi i spowiedników, zakonu jezuitów, Pragi, tonących, orędownik podczas powodzi, sprzedawców, księżyJan z Dukli – patron Królestwa Polskiego, Wielkiego Księstwa Litewskiego, archidiecezji przemyskiej, Lwowa, rycerstwa polskiegoJanuary – patron NeapoluJerzy – patron Anglii, Portugalii, Aragonii, Genui, Stambułu, Niemiec, Wenecji, żołnierzy, kawalerii, rycerzy, płatnerzy, rusznikarzy, zbrojmistrzów, puszkarzy, pasterzy koni, szpitali, bezpłodnych kobiet, artystów, skautów, harcerzy, chroni przed dżumą, trądem, syfilisem i opryszczkąJoachim – patron małżeństwa, patron sprzedawców lnuJoanna – patronka sióstr wizytekJoanna d’Arc – patronka pracowników radia i telewizji, pracowników telekomunikacjiJózef Oblubieniec Marii – patron Kościoła powszechnego, Austrii, Węgier, Kanady, Meksyku, Belgii, Peru, Rosji, Wietnamu, Czech, Filipin, Hiszpanii, Kanady, Portugalii, misji chińskich, sprawiedliwości społecznej,dobrej śmierci, robotników, cieśli, drwali, rzemieślników, małżonków i rodzin chrześcijańskich, ojców sierot, uciekinierówJózef Cafasso – patron więźniów i więzień, duszpasterzy więziennychJózef Kalasanty – patron Pijarów, szkół katolickichJózef z Arymatei – patron garbarzy, grabarzyJózef z Kupertynu – patron astronautów, kosmonautów, lotników, egzaminowanychJuda Tadeusz Apostoł – patron diecezji siedleckiej, Magdeburga, orędownik w sprawach beznadziejnychJulian – patron wioślarzyJustyn – patron filozofówKajetan – patron bankowcówKamil – patron zakonu Kamilianów, szpitali i chorych, pielęgniarek i pielęgniarzy, opiekujących się chorymiKarol Boromeusz – patron zakonu Boromeuszek, diecezji w Lugano i Bazylei, uniwersytetu w Salzburgu, bibliotekarzy, duszpasterzy, instytutów wiedzy katechetycznej, proboszczów, profesorów seminariumKarol Lwanga – patron młodzieży i akcji Katolickiej w AfryceKasjan – patron stenografówKatarzyna Genuańska – patronka Genui, chorych i szpitaliKatarzyna Szwedzka – patronka Szwecji, ludzi dotkniętych niepowodzeniamiKatarzyna z Aleksandrii – patronka dziewcząt, filozofów, studentek, bibliotekarzy, literatów, kołodziejów, kolejarzy, garncarzy, adwokatów, modystek, mówców, szwaczek, zecerów, teologówKatarzyna z Parc – patronka ekspedientekKatarzyna ze Sieny – patronka Włoch, Rzymu, Sieny, uczonych, mędrców, studentów, pielęgniarek, strażników, strażakówKazimierz – patron Korony i LitwyKilian – patron malarzy pokojowych, tynkarzyKinga – patronka Polski i Litwy, diecezji tarnowskiej, górników wydobywających sól, kopalni soliKlara – patronka zakonu Klarysek, kapucynek, Asyżu, bieliźniarek, hafciarek, praczek, radia i telewizji, chorych na oczy, malarzy malujących na szkle, szklarzyKlarus – patron krawcówKlaudiusz – patron kamieniarzy, rzeźbiarzyKlemens Dworzak – patron Warszawy, kelnerów, piekarzy, rzemieślnikówKlemens I Papież – patron grabarzy, kamieniarzy, marmurników, narodów słowiańskich, dzieci, górników, kamieniarzy, kapeluszników, marynarzyKlotylda – patronka notariuszy, kobietKoleta – patronka cieśli, pomocy domowychKonkordia – patronka piastunek dzieciKonrad patron furtianówKorneliusz – patron chorych na grypęKosma – patron aptekarzy, chirurgów i mędrców, stomatologówKryspin – patron szewców, garbarzyKryspinian – patron garbarzy, szewcówKrystyna – patronka młynarzyKrzysztof – patron kierowców i podróżnych, woźniców, taksówkarzy, tragarzy, rycerzy, poszukiwaczy skarbów i żeglarzy, flisaków, kolejarzy, modystek, biegaczyKunegunda – patronka kobiet oczekujących potomstwaLeokadia – patronka Hiszpanii, ToledoLeon Wielki Papież – patron muzyków i śpiewakówLeonard z Noblac – patron dobrego porodu, położnych, więźniów, jeńców, chorych i zagrożonych napadem lub kradzieżą, tragarzy, parobków, stajennychLetus – patron tkaczyLidia – patronka farbiarzyLudwik IX Król – patron kilku żeńskich zgromadzeń zakonnych noszących jego imię, drukarzy, fryzjerów, hafciarek,introligatorów, kamieniarzy krawców, piekarzy, pielgrzymów, niewidomych, rybaków, tkaczy, uczonych, malarzy pokojowych, sztukatorówLudwina – patronka apostolstwa chorychŁazarz – patron rzeźników, grabarzy, trędowatych, leprozoriów, żebrakówŁucja – patronka Toledo, krawców, niewidomych, ociemniałych, chorych na oczy, szklarzy, służby, producentów lamp i świec, woźniców, rolników, szwaczek, tkaczy, krawców, woźnych, tapicerów, orędowniczka w chorobach oczu, pracowników radia i telewizjiŁukasz Ewangelista – patron Hiszpanii, miasta Achai, introligatorów, lekarzy chirurgów, malarzy i rzeźbiarzy, notariuszy, rzeźników, złotnikówMaciej Apostoł – patron Hanoweru, budowniczych, kowali, cukierników, rzeźników, wzywają go niepłodne małżeństwa oraz chłopcy rozpoczynający szkołęMagnus ze Szkocji – patron sprzedawców rybMaksymilian Maria Kolbe – patron archidiecezji gdańskiej i diecezji koszalińskiej, krwiodawców, abstynentówMałgorzata z Antiochii – patronka położnic, ciężarnych kobiet, bezpłodnych kobiet i dobrej śmierciMamert – patron mamek i orędownik w chorobach piersiMarceli Papież – patron stajennychMarcin de Porres – patron fryzjerów, pielęgniarek, robotnikówMarcin z Tours – patron Francji, królewskiego rodu Merowingów, diecezji w Eisenstadt, Mainz, Rotterburga, Amiens, dzieci, hotelarzy, jeźdźców kawalerii, kapeluszników, kowali, krawców, młynarzy, tkaczy, podróżników, więźniów, właścicieli winnic, żołnierzy, oberżystów, karczmarzy, abstynetów, sukienników, przywoływany przeciwko pijaństwu i burzyMarcjan – patron administratorów, rusznikarzyMarek Ewangelista – patron Aleksandrii, Bergamo, Albanii, Wenecji, szklarzy, notariuszy, sekretarzy, pisarzy, murarzy,wikliniarzy, koszykarzy, szklarzyMarek Roy – patron prawnikówMaria Goretti – patronka młodzieżyMaria Egipcjanka – patronka aktorówMaria Magdalena – patronka Marsylii, Prowansji, Sycylii, Neapolu, zakonów kobiecych, pokutujących, życia kontemplacyjnego, dzieci, które mają trudności z chodzeniem, fryzjerów, perukarzy,kobiet, osób kuszonych, ogrodników, studentów, więźniów, sprzedawców winaMarkulf – patron aptekarzy, kupców drobnych towarów, sukiennikówMarta – patronka Tarasconu, gospodyń domowych, hotelarzy, kucharek, sprzątaczek, właścicieli zajazdów, właścicieli hoteli, rzeźbiarzyMartyriusz – patron rusznikarzyMaryn – patron kamieniarzyMateusz Apostoł – patron patronem diecezji i miasta Salerno, alkoholików, księgowych, pracowników kantorów, celników, urzędników podatkowych, straży granicznejMaura z Troyes – patronka praczekMaurycy – patron zakonu św. Maurycego, cesarskiego domu Ottonów, królestwa Burgundii, Longobardów, Einsiedeln, Magdeburga, Valais, farbiarzy, kapeluszników, piechoty, rycerstwa, żołnierzyMedard z Noyon – patron od bólu zębów, piwowarów, chłopów, więźniów, żniwiarzy i dobrych zbiorówMelchior Grodziecki – patron archidiecezji katowickiejMetody – patron EuropyMichał Archanioł – patron zakonów Michalitek, Michalitów, Anglii, Austrii, Francji, Hiszpanii, Niemiec, Węgier, Małopolski, diecezji łomżyńskiej, Amsterdamu, Łańcuta, mierniczych, radiologów, rytowników, szermierzy, policjantów, szlifierzy, cmentarzy, złotników, żołnierzy, tokarzy, dobrej śmierci, aptekarzy, złotników, bankowcówMikołaj Biskup – patron Grecji, Rosji, Bari, Aberdeen, Antwerpii, Berlina, Miry, Moskwy, Nowogrodu, bednarzy, wytwórców guzików, cukierników, gorzelników, dzieci, flisaków, jeńców, kupców, sprzedawców perfumów, sprzedawców wina, sprzedawców zboża i nasion, marynarzy, uczonych, młynarzy, kancelistów parafialnych, notariuszy, panien, piekarzy, pielgrzymów, piwowarów, podróżnych, rybaków, sędziów, studentów, więźniów, złodziei, żeglarzyMikołaj z Filie – patron SzwajcariiMikołaj z Tolentino – patron dusz pozostających w czyśćcuMonika – patronka kościelnych stowarzyszeń matek, wdów, matekNikodem – patron grabarzyNorbert – patron Pragi, zakonu Norbertanów, sióstr Norbertynek oraz wszystkich wspólnot jego imieniaNotburga – patronka pomocy domowych, służącychOdo z Cluny – patron muzykówOlaf – patron NorwegiiOnezym – patron czeladnikówOnufry – patron mnichów, dorożkarzy, pielgrzymów, tkaczyOskar Biskup – patron Danii, Islandii, NiemiecOswald – patron angielskiej rodziny królewskiej, krzyżowców, kowali, żniwiarzyOtton – patron archidiecezji szczecińsko-kamieńskiej, PomorzaOtylia – patronka chorych na choroby gardła, uszuPankracy – patron dzieci, opiekun rycerstwa, przyzywany podczas wiosennych przymrozków, uważany jest za stróża przysiąg i mściciela krzywoprzysięstwaPantaleon – patron fizyków, lekarzy, akuszerekPaschalis Baylon – patron stowarzyszeń i kongresów eucharystycznych, kucharzyPatryk – patron Irlandii, Nigerii, fryzjerów, perukarzy, kowali, górników upadłych na duchu, opiekun zwierząt domowychPaulina z Noli – patronka młynarzyPaweł z Teb – patron zakonu paulinów i życia pustelniczego, piekarzy i tkających dywany, wytwórców koszyPaweł z Tarsu Apostoł – patron licznych zakonów, Rzymu, Poznania, Rygi i diecezji gliwickiej, producentów namiotów, marynarzy, powroźników, tkaczy, robotnic, teologów, wikliniarzyPiotr Apostoł – patron Rzymu, Awinionu, Berlina, Biecza, Frankfurtu nad Menem, Poznania, Rygi, Saragossy, Lozanny, Duszników Zdrój, Genewy, Hamburga, Nantes, Trzebnicy, rybaków, sprzedawców ryb, rymarzy, blacharzy, zegarmistrzów, kamieniarzy, kowali, ślusarzy, marynarzy, żeglarzy, powroźników, sukienników, tkaczy, orędownik podczas epilepsji, gorączki, febry, foluszników, abstynetów, ukąszenia przez węże, zdunów, budowniczych mostówPiotr Chryzolog – patron diecezji i miasta ImoliPiotr Kanizy – patron diecezji Brixen, Innsbrucku oraz szkolnych organizacji katolickich w NiemczechPius X Papież – patron esperantystów, muzyków kościelnychPlacyd z Subiaco – patron żeglarzyProtazy – patron chałupników, dzieciRafał Archanioł – patron aptekarzy, lekarzy, emigrantów, pielgrzymów, podróżujących, uciekinierów, wędrowców, żeglarzyRafał Kalinowski – patron Sybiraków, nauczycieli, wychowawców, wojskowych, kolejarzy, kapłanów, spowiedników, zakonnikówRajmund Nonnat – patron ciężarnych kobietRajnold – patron kamieniarzy, rzeźbiarzyRita – patronka w sprawach trudnych i beznadziejnych, opiekunka wielu dzieł charytatywnych i bractwRobert Bellarmin – patron kanonistów, katechetówRoch – patron chorych, stolarzy, brukarzy, handlarzy dzieł sztuki, krawców, szczotkarzyRoman z Rouen – patron kupcówRomuald – patron kamedułówRozalia – patronka Palermo, chorych zakaźnieRóża z Limy – patronka Indian, obu Ameryk, Filipin, Antyli, Limy, kwiaciarek, ogrodnikówRóża z Witerbo – patronka akcji katolickiejSabina – patronka gospodyń domowychScholastyka – patronka miast Le Mans i SubiacoSebastian – patron Niemiec, inwalidów wojennych, kamieniarzy, łuczników, myśliwych, ogrodników, garbarzy, garncarzy, rusznikarzy, cynowników, strażników, strzelców, rannych, żołnierzySerapion z Aleksandrii – patron dekarzy, szklarzySerwacy – patron diecezji w Worms, Maastricht, hutników, stolarzy, osób mających reumatyzm i febrę, ślusarzy, orędownik podczas przymrozkówSewer – patron policjantów, sukiennikówSeweryn – patron Austrii i Bawarii, właścicieli winnicStanisław ze Szczepanowa – patron PolskiStanisław Kostka – patron Polski, Litwy, archidiecezji łódzkiej i warszawskiej, diecezji chełmińskiej i płockiej, Gniezna, Lublina, Lwowa, Poznania, Warszawy, studentów, nowicjuszy jezuickich, polskiej młodzieży, dzieciStefan – patron Serbii, Węgier, tkaczyStefania – patronka poszukiwaczy skarbów, gier loteryjnychSykstus – patron kobiet oczekujących potomstwaSylwester – patron diecezji i miasta ModenySymforian z Autum – patron sokolników, dzieciSzczepan – patron diecezji wiedeńskiej, kamieniarzy, kucharzy, bednarzy, tkaczy, budowlańców i diakonów, tkaczy, stajennych, stangretów, woźnicówSzymon Apostoł – patron farbiarzy, grabarzy, garncarzy, wytwórców wyrobów skórzanych, tkaczy, murarzy, pracowników leśnych i drwali, a także patronem beznadziejnych przypadkówTarsycjusz – patron kleryków, ministrantówTeodard – patron handlarzy bydłemTeresa z Avila – patronka Hiszpanii, Avila, Alba de Tormes, Karmelitów bosych, Karmelitów trzewiczkowych, dusz w czyśćcu cierpiących, cierpiących na ból głowy i chorych na serceTomasz Apostoł – patron Indii, Portugalii, Urbino, Farmy, Rygi, Zamościa, architektów, budowniczych, cieśli, geodetów, geometrów, kamieniarzy, murarzy, inżynierów, stolarzy, małżeństw, teologówTomasz z Akwinu – patron teologów, szkół, Neapolu, dominikanów szkół katolickich, księgarni, opiekun podczas sztormówTomasz Becket – patron Anglii, duchownych, niewidomychTomasz More – patron politykówTryfon – patron ogrodnikówTurybiusz z Mogrovejo – patron PeruTychon – patron wytwórców winTymon z Salzburga – patron cieśli, rzeźbiarzyUlryk – patron rybaków, właścicieli winnicUrban – patron właścicieli winnic, winnej latorośli, ogrodników, rolników, dobrych urodzajówUrszula – patronka nauczycielek, sprzedawców suknaUtto – patron karczowników, osadnikówWacław Król – patron Czech, Moraw, Pragi, katedry krakowskiejWalburga – patronka rolnikówWalenty – patron epileptyków, podagryków i chorych umysłowo, zakochanych pszczelarzyWawrzyniec – patron Hiszpanii, zakonu Kapucynów, rymarzy, kucharzy, bibliotekarzy, hutników szkła, szklarzy, cukierników, praczek, administratorów, archiwistówWendelin – patron owczarzy, pasterzy, chłopówWerena z Zurzach – patronka gospodyń na plebaniWeronika – patronka portrecistów, rzeźbiarzy i fotografów, praczek, gospodyń na plebani, szwaczekWiborada – patronka gospodyń na plebani, kucharek, miłośników książek, bibliotekWilhelm – patron zegarmistrzów, blacharzy, płatnerzyWillibrord – patron diecezji w Utrechcie, Haarlem, Niderlandów, LuksemburgaWilligis – patron kołodziejówWincenty a Paulo – patron instytucji charytatywnychWincenty Ferreriusz – patron Hiszpanii, Portugalii i Lizbony, patron garncarzy, budowlańców, murarzy, dekarzy, winiarzy, leśników, drwali, rolników, wytwórców cegiełWincenty Kadłubek – patron archidiecezji warmińskiej, diecezji kieleckiej, sandomierskiejWincenty Palotti – patron hodowców winorośliWigiliusz z Trydentu – patron kopalniWit – patron chorych na epilepsje, głuchoniemych, cierpiących na histerie, ukąszonych przez żmije, górników, karczmarzy, taksówkarzy, aptekarzy, artystów, tancerzy, warzelnikówWojciech – patron Czech, Polski, Prus, archidiecezji gnieźnieńskiej, gdańskiej, warmińskiej, koszalińsko-kołobrzeskiej, miast: Gniezna, Trzemeszna, SerockaWolfgang – patron cieśliWulmar – patron furmanów, stangretów, woźnicówWunibald – patron narzeczonychZenon – patron Werony, żebrakówZdzisława – patronka młodych małżeństw, matekZyta – patronka miasta Lucca, ubogich dziewcząt, pracownic domowych, służącychArtykuł przygotowany na podstawie materiałów Archidiecezji Warszawskiej

Czy twoim patronem szkoły jest Św Jan Kanty 2010-10-13 16:50:42; Twoim zdaniem takie osoby nie powinny iść do bierzmowania? 2011-06-16 16:22:31; Kto jest Twoim Patronem / lub bedzie na Bierzmowaniu ? 2010-05-09 00:18:28; Jakie imię żeńskie jest najlepsze Twoim zdaniem do bierzmowania? 2013-08-23 22:53:50

KlaraM zapytał(a) o 16:43 Imie Klara na bierzmowanie.? Mam zrobić krutki opis św Klary . Najważniejsze informacje o Niej i dlaczego to właśnie imię Klara wybrałam..Pomużcie! :* 1 ocena | na tak 0% 0 1 Odpowiedz Odpowiedzi 111inna odpowiedział(a) o 16:44 Klara? Julia ładniej :)A opis znajdź na wikipedi. 0 0 JAGNESS98 odpowiedział(a) o 16:19: Ja też biorę Klara, dla mnie Klara ładniejsze :)) a z resztą o gustach się nie dyskutuje :)) Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub
Św. Klara urodziła się 16.07.1194 r. w Asyżu w Umbrii we Włoszech. W 1212 r. idąc za przykładem św. Franciszka z Asyżu zdecydowała się wieść ubogie życie monastyczne, stając się pierwszą kl… Zgłoś nadużycie! Św. Klara jest patronką telewizji. Wybrałam imię świętej Klary, ponieważ oznacza „jasna, czysta”. Zaimponowała mi też jej postawa ubóstwa. Św. Klara żarliwie się modliła, nie oszczędzała siebie, ciężko pracowała i pościła. Już za swego życia czyniła cuda (rozmnożyła chleb, uzdrawiała). Poświęciła swe życie dla Pana Jezusa, wybrała samotność i skromne życie. Jej szlachetny przykład przyciągał do klasztoru szlacheckie dziewczyny, które rezygnowały z doczesnego bogatego życia, oddając się w służbę Bogu i ubogim. Elżbieta była matką Jana Chrzciciela i żoną Zachariasza. Pochodziła z kapłańskiego rodu Aarona. Samo imię Elżbieta wywodzi się od hebrajskiego słowa eliszebeth i oznacza „Bóg mą przysięgą”. Według Ewangelii św. Łukasza Elżbieta była osobą cnotliwą i wierną Bogu; przestrzegała wszystkich przykazań i przepisów 11 sierpnia 2018PolskaŚw. Klara wraz ze św. Franciszkiem dała początek wielkiej rodzinie zakonu franciszkańskiego. Oboje byli niezrównanym przykładem duchowej przyjaźni i radykalnie ewangelicznego życia. Święta jest patronką dziennikarzy i pracowników telewizji. Dziś jest jej wspomnienieŚw. Klara urodziła się w 1194 r. w zamożnej rodzinie mieszczańskiej. Rodzice kilkakrotnie próbowali wydać ją za mąż, ale Klara zafascynowana przykładem św. Franciszka, chciała prowadzić życie podobne jak on. Mając 17 lat uciekła z domu i z rąk św. Franciszka przyjęła zgrzebny habit zakonny. Wkrótce dołączyło do niej kilka innych kobiet. Razem utworzyły przy kościele św. Damiana pierwszy klasztor, którego przełożoną została Klara. Święta dbała szczególnie o to, by zakon zachował swoją specyfikę, to znaczy skrajne ubóstwo i prostotę życia. Miała ogromne nabożeństwo do Męki Pańskiej i Eucharystii. Przez swoją modlitwę i osobiste zabiegi sprawiła – jak przekazują podania – że w 1240 i 1241 r. Saraceni odstąpili od oblegania Asyżu. Klara zmarła w 1253 r. i w dwa lata później została ogłoszona świętą przez papieża Aleksandra IV. Relikwie Świętej spoczywają w Asyżu, w bazylice pod jej wezwaniem. Z kilkunastu pism jakie pozostawiła po sobie wynika, że doświadczała stanów mistycznych, choć przeżywała je w sposób niezwykle dyskretny. Dziełem św. Klary jest kontemplacyjny zakon klarysek, które tworzą modlitewne i pokutne “zaplecze” dla apostolskiej działalności franciszkanów. Obecnie na świecie jest ponad 10 tysięcy żyjących w klauzurze sióstr. W Polsce w 5 klasztorach żyje ich ok. 120. Papież Jan Paweł II kanonizował 16 czerwca 1999 r. w Starym Sączu bł. Kingę, księżną, która ufundowała klasztor klarysek w Starym Sączu, a po śmierci męża sama do niego wstąpiła. Ponadto Kościół czci dwie inne polskie klaryski: bł. Jolantę, rodzoną siostrę św. Kingi i bł. Salomeę, która w 1245 r. sprowadziła zakon do Polski. W 1958 r. papież Pius XII ogłosił św. Klarę patronką telewizji. Dlaczego wybór padł na świętą z Asyżu, wyjaśnia jej żywot, napisany przez Tomasza z Celano. W dzień Bożego Narodzenia, matka Klara została sama w celi, gdyż zachorowała i ubolewała, że nie może brać udziału w śpiewaniu oficjum na cześć Pana Jezusa. Wówczas usłyszała melodie rozbrzmiewające w kościele św. Franciszka – psalmodię braci, ich śpiew, dźwięk organów w oddalonej świątyni. Zobaczyła nawet sam żłóbek Pana. Gdy nazajutrz rano przyszły jej współsiostry, powiedziała im, że dzięki łasce Jezusa słyszała i widziała wszystkie obrzędy, jakie dokonywały się tej nocy w kościele św. Franciszka. KAI/al Patronka Syrakuz, Sycylii a także Toledo. Bardzo chciałabym aby to właśnie Łucja zostala moją patronką. Chce by ona byla moją patronką i wskazywala mi drogę. myślę ze jest osobą godną podziwu i kazdy chcialby tak głęboko wierzyć w Boga jak Ona Mam nadzieje, że pomoglam ;) W Polsce znajduje się około 200 kościołów pw. św. Katarzyny, zaś ponad 30 miejscowości wywodzi swoja nazwę od jej imienia. Jest patronką dziewcząt, dziewic, starych panien, teologów, uczonych, mówców, studentów, sekretarek, kołodziejów, młynarzy, żeglarzy, kolejarzy, drukarzy, szewców, krawcowych, prawników; wzywa się jej przy migrenie i bólu zębów... Św. Katarzyna ukazywana jest z mieczem lub kołem, często w koronie, z kwiatem, krzyżem lub palmą. Jej imię wywodzi się od greckiego słowa katharos - czysty, bez skazy. Obraz św. Katarzyny z ołtarza głównego. Św. Katarzyna urodziła się pod koniec III w. w Aleksandrii, stolicy Egiptu, w znamienitej, być może nawet królewskiej, rodzinie. Była podobno niezwykle piękna i świetnie wykształcona. Wielu mężczyzn starało się o jej rękę; ponoć nawet sam cesarz chciał pojąć ją za żonę. Katarzyna jednak była niezwykle dumna i wyniosła i odrzucała wszystkich zalotników. Pewnego razu Katarzyna spotkała pustelnika, który opowiedział jej o Jezusie tak pięknie i sugestywnie, że dziewczyna postanowiła przyjąć wiarę chrześcijańską. Legenda mówi, że wkrótce potem, w czasie święta pogańskich bożków, Katarzyna zaczęła przekonywać zgromadzonych tam ludzi, że prawdziwym Bogiem jest Jezus Chrystus. Jej wystąpienie wzburzyło namiestnika cesarskiego, Galeriusza Maksymiana. Zwołał on zgromadzenie pięćdziesięciu mędrców, którzy mieli przekonać Katarzynę, iż tkwi ona w błędzie. Jednak siła jej argumentów była tak duża, że zdołała ona doprowadzić do nawrócenia się filozofów. Rozgniewany tym namiestnik skazał ich na śmierć, zaś Katarzynę polecił torturować. Miano ją łamać kołem - które podobno rozprysło się, raniąc zgromadzonych, a Katarzynie nie czyniąc żadnej krzywdy. W końcu zniecierpliwiony nieugiętą postawą dziewczyny Maksymian nakazał ściąć ją mieczem. Ciało Świętej, według legendy, aniołowie przenieśli na górę Synaj, gdzie znajduje się do dziś klasztor pod jej wezwaniem. W klasztorze tym, w roku 1844, znaleziono najstarszy rękopis Pisma Świętego Święta Katarzyna uważana jest za jedną z 14. Wspomożycieli świętych, którzy w szczególny sposób opiekują się światem. . 109 289 71 376 217 299 38 86

św klara patronką do bierzmowania